اعتیاد بلای دیگری در وطن

مطلبی از داکتر یونس محمدی (از 4 ماه قبل)

1.     شبی گذشته که یادم رفته بود موبایلم را روی سایلنت بگذارم حدود ساعت 9:30 صبح مرا از خواب بیدار

کرد. شماره روی موبایلم با 0093 اغاز شده بود یعنی از افغانستان خراب شده. فکر کردم شاید از فاملین خودم باشد. ولی صدای بسیار لرزان و گریه آلود یک خانم که معلوم بود از درد و مشقات زندگی در کابل به تنگ آمده و راه نجات برای فرزندانش میجوید، مرا تکان داد. او باصدای گریه آلود که بفض گلویش را گرفته بود طلب کمک میکرد. چنانچه اظهار داشت دوسال است شوهرش معتاد است و دارای 4 فرزند میباشد. بزرگترین فرزندش 12 سال دارد. دو پسرش که 9 و 10 سال عمر دارد در مندوی پلاستیک میفروشد. دخترش به سنی رسیده که میترسد او را بیرون بفرستد. ( خدایا مگر 12 سالگی چه سنی است که ترس داشته باشد ) .
میگفت که خودش در نانوایی ها میگردد تا از سوخته و افتاده خمیر نانوایی چیزی برای سیر کردن شکم بچه هایش جمع آوری کند. بدتر از همه پدر بچه (پدر مریض و بدبخت) که معتاد و در نواحی پول سوخته اکثرا پرسه میزند شب ها به سراغ خانواده میا ید و هرچه به دستش بیاید با خود میبرد. این مادر مظلوم گریه کنان چندین بار تکرار نمود که زندگی برایش ارزشی ندارد فقط به خاطر فرزندانش زنده است و .......... ! مادرررررررررر

این گفتگوی کوتای تلفونی بسیار متاثرم کرد و در عین حال مشکوک. گاه گاهی با ین رقم زنگ ها برخورد میکنم. بهر صورت در جستجوی این افتادم که آیا راستی اعتیاد و مواد مخدر این بلای خانمانسوز تا چه اندازه در وطن ما شیوع کرده. متون و گذارشهای زیادی در سایتهای مختلف دیدم و خواندم، یکی بد تر از دیگری، باورم نمیشد. در سایت بی بی سی آخرین گذارشی را یافتم که از همه مفصل تر بود و از لابلای این گذارش نکات تکان دهنده زیر را گلچین (گلچین؟ نه خارچین) کردم. لطفا فقط با خواندن آن اکتفا نکنید.

1) افغانستان ۹۰ درصد تریاک جهان را تولید می‌کند. اما در یک دهه گذشته، این کشور به یکی از بزرگترین مصرف کنندگان مواد مخدر در دنیا تبدیل شده است.

2) این درد تنها محدود به فقیران و بی سوادان نیست. در محلات مانند کنار رودخانه کابل، افرادی را با تحصیلات دانشگاهی می‌توان یافت، از پزشک و مهندس گرفته تا مترجم نیروهای خارجی.

3) جاوید هیجده سال بیشتر ندارد. اما ده سال است معتاد به هروئین است. عمویش از کودکی، برای اینکه بیشتر روی زمین کار کند، او را با مواد مخدر آشنا کرد.

4) مادر او از ترس آنکه پسرش برای خریدن دزدی کند، با گدایی، هزینه مواد مخدر او را تامین می‌کند.
بیشتر معتادان افغان در کشورهای همسایه به این مشکل مبتلا شدند.

5) جنگ با اعتیاد کمتر از جنگ با تروریسم نیست.

6) با یک میلیون معتاد که روز به روز شمارشان هم بیشتر می‌‌شود، با توجه به موقعیت کلی اقتصاد افغانستان، ممکن است وضع واقعاً بحرانی شود."

7) در افغانستان تقریبا چهل درصد مردم بیکارند. بسیاری از معتادان عامل دیگر اعتیادشان را همین بیکاری می دانند.

8) فاروق، یکی از معتادان، مدرک دانشگاهی دارد و زمانی سرپرست یک بیمارستان بود. او را زیر 'پل سوخته' در جمع معتادان میتوان یافت.

9) بیش از ۱۲۰ هزار نفر از معتادان افغانستان زن هستند. فرزندان و حتی نوزادان این زنان به شدت در خطر آلودگی به مواد مخدر قرار دارند.
فاطمه هم خودش و هم کودک نوزادش به تریاک معتادند. او می‌گوید:"زمان زایمان خونریزی شدید داشتم، پول دکتر را نداشتم و مجبور شدم تریاک بخورم. بچه ام هم سرفه می‌کرد و برایش تریاک دادم تا آرام شود".

10) مجموع بودجه دولت افغانستان برای درمان یک میلیون معتاد این کشور دو میلیون و دوصد هزار دلار است. یعنی دو دلار در سال برای هر معتاد. تنها جاوید سه برابر این رقم را در یک روز صرف خرید هروئین می‌کند.

11) مشکل اعتیاد بر مشکلات دیگر افغانستان افزوده است و پیروزی در مبارزه با مواد مخدر نیازمند تلاش زیادیست.