مصاحبه مطبوعاطی و راهپیمایی عظیمی در حمایت از قربانیان سانحه فارمکونیسی "یونان"

(این متن جنبه اطلاع رسانی براساس واقعیت ها، برای کسانیکه تصمیم به مهاجرت دارند و یا مجبورا راه بسیار دشوار پناهچویی و پناهندگی را اختیار میکنند، نیز دارد. لطفا تمام جوانب قضیه را به دقت مورد تحقیق و مطالعه قراردهید. در نشریات بعدی ما کوشش میکنیم خطرات دیگر راه مهاجرت و پناهجویی را نیز برای شما به تصویر بکشیم)  

"در سالهای اخیر آبهای سواحل یونان و ترکیه به قبرستان آبی مهاجرین و پناهجویان که برای نجات جان شان به اروپا پناه میاورند مبدل گردیده است"  (رئیس فوروم پناهندگان یونان)

روز شنبه 25 جنوری کنفرانس مطبوعاتی و تظاهرات عظیمی برای روشنی انداختن بیشتر به حادثه مرگبار دریایی که منجر به غرق شدن یازده پناهجو گردید، از طرف ارگانهای حمایت از حقوق مهاجرین و پناهجویان به شمول فوروم پناهندگان یونان و اتحادیه افغانهای مقیم یونان  برگزار گردید. دراین راهپیمایی که هزاران نفر از اقشار مختلف جامعه حضور یافته بودند، در ابتدا کنفرانس مطبوعاطی دایرگردید که آقای احسان الله صافی یک تن از بازماندگان که چهار فرزند و خانمش را دراین سانحه دریایی از دست داده است به نماندگی از بازماندگان سخن گفت. آقای صافی ادعای وزارت کشتی رانی و اموردریایی یونان را مبنی براینکه درین سانحه گارد دریایی یونان هرگز اقدام به برگشت دادن پناهجویان دوباره به خاک ترکیه ننموده و تلاش لازم را برای نجات آنها انجام داد ه است، رد نموده و با توضیح جزئیات حادثه چنین گفت:

"ما جمعا 26 نفر، 23 نفر افغان و سه نفر از مردم سوریه در داخل یک قایق ماهیگری بودیم. تقریبا ساعت ده یا ده ونیم شب از ساحل ترکیه را ه افتادیم. تقریبا یک و نیم الی دو ساعت با این کشتی به طرف جزیره یونان امدیم. بیشتر از صد متر به ساحل نمانده بودیم که کشتی ما از کار افتاد. احتمالا ماشینش داغ آمده بود. همه فکر میکردیم که چگونه خود را به ساحل برسانیم. تصمیم گرفتیم که مردان و اشخاص بزرگ دست به دست هم داده و یک زنجیرانسانی تشکیل دهیم تا اول اطفال و بعد خود مارا از دریا به ساحل برسانیم. ناگهان کشتی امنیتی یونان رسید. ما خوشحال شدیم که برای نجات ما امده است. آنها با سرصدای و با فیر چند مرمی ما را فهماندند که خاموش و بی حرکت باشیم. دوتن از انها وارد کشتی ماشده و کشتی ما را با تنابی به کشتی خودشان بستند. فورا جهت کشتی مارا تغیر داده و با سرعت زیاد و حرکت نامتوازن و زیگزاک مارا به طرف ساحل ترکیه کشاندند. ما همه ترسیده بودیم و زنان و اطفال همه گریه میکردند و چیغ میزدند. سرعت زیاد و نامتوازن کشتی باعث شد که قسمت پیش روی کشتی ما که تناب در آن وصل بود از جا کنده شده و قسمتی از دیوار چوبی کشتی را نیز با خود بردارد و سوراخ بزرگی را در کشتی ما که بسیار کهنه و فرسوده بود ایجاد کند. در داخل کشتی ما آب سرازیر شد و دو گارد دریایی که در کشتی ما بودند دوباره به کشتی خود شان رفتند و به ما دستور دادند که تناب را دوباره به سوراخ که ایجاد شده بود ببندیم. آقای اختر (یک تن از پناهجویان این سانحه) تناب را به این سوراخ بزرگ بست و کشتی پولیس دوبار شروع به کشیدن نمود.

اما کشتی ما که تقریبا از آب پر شده بود کم کم زیرآب میشد ما همه روی آب معلق بودیم و کشتی پولیس نتوانست کشتی مارا بکشد. ناگهان یکی از گارد امنیتی تناب را قطع کرد و میخواست فرار کنند. از چانس ما کوله پشتی ها و البسه ما که در روی آب شناور شده بودند، در موتور کشتی پولیس گیر افتادند و ناگهان از پشت کشتی پولیس دود بلند شد. پولیس ها سراسیمه دویدند تا با کپسول آتش نشانی دود یا آتش را مهار کنند.درین هنگام که عقب کشتی پولیس پایین شده و به سطح آب نزدیک شده بود تعدادی از ما به کمک دسگیره های پشت سر کشتی خود را داخل کشتی پولیس انداختیم اما پولیس ها با لگد و مشت از بالا شدن ما جلوگیری میکردند. کشتی ما واژگون شده بود و تعدادی هم هنوز روی آب بودند. من خودم به تیوب نجات  که در داخل کشتی پولیس بود دست انداختم و گفتم که میخواهم فاملم را نجات دهم اما پولیس با کمال خشونت جلوگیری نمود"

درین قسمت که چشمانش اشک زده بود و بغض گلوی آقای صافی را گرفته با مشکلات تمام چنین ادامه داد:

"در آن هنگام سینه ام را به طرف پولیس پیش کشیدم و فریاد زدم که مرا بکش من بدون اولادیم برنمیگردم. مرد سوری که تکه چوبی دردست داشت به طرف خانمی که درحال غرق شدن بود دراز کرد تا اورا نجات دهد اما پولیس با داد و فریاد و با لگد زدن او را مانع شد و زن بیچاره در عمق آب فرو رفت و غرق شد و کشتی پولیس با سرعت در حال دورشدن از خانوادهای ما که در حال غرق شدن بودند،بود. من و مرد که سه فرزند و خانمش غرق شده است کوشش کردیم خود را به دریا بیاندازم اما پولیس مارا تهدید نمود که اگر چنان کنیم عواقب بدتری خواهیم داشت"

در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی براینکه گارد بندری یونان ادعا میکند که تمام بازماندگان  در تحقیق و بازجویی که در جزیره لیروس از آنها صورت گرفته طی چند صفحه سوال و جواب با امضای خود شان، از اظهارات امروزی آنها هرگز یاد نکرده و نشان میدهد که بازماندگان از کمک های نیروی نجات تشکر نموده است، چنین گفت:

"اول اینکه مترجمی به زبان ما وجود نداشت. فردی را از اهل پاکستان به عنوان ترجمان آورده بودند که فقط سه تن از ما خیلی کم به زبان او اشنا بودیم. مترجم مذکور نوشتن و خواندن را یاد نداشت. زمانیکه از او سوال کردیم آیا میتواند بخواند که پولیس چه مینویسد، گفت نخیر. و ما هرگز نفهمیدیم که برای چه امضا میکنیم. فکر کردیم ما به خاطر البسه که در موقع رسیدن دریافت کردیم امضا مینماییم. ما چطور میتوانیم از کسانیکه اطفال و زنان مارا کشتند تشکر کنیم"

آقای صافی به نمایندگی از تمام بازماندگان اظهار داشت که در قدم اول و از همه مهمتر میخواهیم که اجساد اطفال و زنان ما را از بحر پیدا کنند تا هر چه زودتر اجساد آنها را به افغانستان بفرستیم و دوما اینکه از مقامات یونانی و اروپایی خواهانیم که هرچه زودتر بعد قضایی مسئله را مورد بررسی قرار داده تا عاملین این جنایت به دست قانون سپرده شده و مهاجرین و پناهنجویان دیگر که مجبورا راه مهاجرت را پیش میگیرند به این سرنوشت دچار نشوند.

در ادامه، نماییندگان سازمانها و جوامع مدنی با ابراز همدردی به مهاجرین و پناهجویان ، برخورد غیر انسانی گارد دریایی یونان را محکوم نموده و از دولت یونان و اتحادیه اروپا خواستند که هرچه زودتر با اتخاذ تصامیم جدی و عملی از قربانی شدن مهاجرین بطورجدی جلوگیری نمایند.

در اخیر محترم داکتریونس محمدی رئیس فوروم پناهندگان یونان و رئیس پیشین اتحادیه افغانهای مقیم یونان به نمایندگی از

اتحادیه افغانها و کل پناهندگان، ازتمام مردم، ارگانها و جنبشهای حمایت از حقوق بشر که با حضور پرشورشان همدردی و همکاری خود را با قربانیان این حادثه و در کل مهاجرین و پناهجویان ابراز کردند، قدردانی نموده و اظهارداشت که خصوصا در سالهای اخیر آبهای سواحل یونان و ترکیه به قبرستان آبی مهاجرین و پناهجویان که برای نجات جان شان به اروپا پناه میاورند مبدل گردیده است و این اولین بارنیست که اطفال و زنان پناهجویان قربانی بی تفاوتی و رفتار غیرانسانی گارد ساحلی یونان میگردند. در یک سال گذشته ما 107 قربانی ثبت شده رسمی از طرف خود مسئولین داریم اما رقم اصلی خیلی بالاتر از این است چون اکثر این حوادث دریایی و قربانیان هرگز ثبت نگردیده و از طرف مقامات پوشیده نگهداشته میشود.  اقای محمدی از دولت یونان خواست که در قدم اول پیداشدن غرق شدگان که اولین آرزو و خواست بازماندگان شان میباشند، را هر چه زودتر انجام دهد و گفت که  چنانچه از شواهد پیداست اکثر غرق شدگان در داخل کابین کشتی بوده است لذا باید در اسرع وقت کشتی غرق شده گان بیرون کشیده شود. در اخیر رئیس فوروم پناهندگان  از یونان و اتحادیه اروپا خواست که حادثه اخیر را جدی گرفته و یک هیأت مستقل اروپایی برای تحقیق و بررسی تمام جوانب این حادثه هرچه زودتر باید تشکیل گردد. در ختم آقای محمدی از تمام پناهجویان و مهاجرین که به نوعی مورد آزار و اذیت در مرزهای یونان قرارگرفته و یا شاهد هرگونه سوانح و ازارو اذیت بوده اند، خواست تا با شهادت دادن شان در مراجع و مقام ذیربط قضایی و مؤسسات مدافع حقوق بشر، در داخل و خارج از یونان، در کار تحقیقاتی برای فاش شدن این جنایات انسانی کمک و همکاری نمایند.

در ادامه، راهپیمایی عظیمی از میدان سینتغمه با شعارهای حمایت از پناهجویان به طرف اداره پولیس محلی مرکز آتن در منطقه امونیا براه افتاد و نمایندگان از قشرهای مختلف مردم با مسئولین این اداره پولیس دیدار نمودند و از اداره امنیتی مذکور خواستند که دیگر مزاحم بازماندگان که درنزدیکی این اداره اسکان داده شده اند نگردند. باید یادآور شد که در طی چند روز اخیر که بازمندگان در یک خوابگاه در نزدیکی این اداره پولیس اسکان داده شده اند، چندین دفعه از طرف پولیس بازداشت گردیده است که شدیدا مورد انتقاد ارگانها و وکیلان مدافع آنها قرارگرفته است.